Ik ben terug
“Und dann denk’ ich, dass es vielleicht, vielleicht
Für immer so bleibt”
Vielleicht vielleicht – Annenmaykantereit
EN: Yes! I’m back. In 2017, I moved to the Netherlands. The first months I couldn’t believe what was happening, everything was so new, so extraordinary that I needed to put my experiences in words. I have to admit that, that was also a way to feel less lonely and to keep in touch with my old life. So yeah, that is how my blog started in 2018.
However, I couldn’t have imagined how many views I would get, from friends, colleagues, family to very random people. First, I used BlogSpot but at the end I decided to have my own page to go further with my blog life. In the last years, I have been writing articles and interviews for a Spanish online newspaper. In the coming period, I will publish all of them on my website.
As all of you know, all the titles of my posts are in Dutch, and the texts are in English, Valencian, and Spanish. Sometimes, underneath the photos there are pieces of poems or songs in German. I love the German language so much, but yet I am not able to write a post completely in this language. But, (tension moment): Nowadays, I can speak and write in Dutch!!!!! (applause for me). So, from now on, I will also add a Dutch version of the text.
So, in which point of my life am I right now? I just became 30, I moved back to Spain. I achieved my dream of owning a house in the middle of the hills with a huge forest. I feel like I returned to my own country as an expat. It’s weird, I know but it is how it feels. My passport says Spanish, my heart says Dutch and of course after living abroad I am not anymore, the person that I was. And I have to admit there are a lot of days in which I think that I should return to the Netherlands.
Since I stopped writing, I felt that a part of me was missing. Many times, I settled a date to return to write in my blog but it was always postponed. Maybe, I am too perfectionistic and appreciate this blog too much for not giving the 100% of me.
Well, I am back, I am at home and the correct moment for writing seems today.
NL: Ja! Ik ben terug. In 2017 verhuisde ik naar Nederland. De eerste maanden kon ik niet geloven wat er gebeurde, alles was zo nieuw, zo bijzonder dat ik mijn ervaringen in woorden moest vatten. Ik moet toegeven dat dat ook een manier was om me minder eenzaam te voelen en contact te houden met mijn oude leven. Dus ja, zo begon mijn blog in 2018.
Maar ik had me nooit kunnen voorstellen hoeveel views ik zou krijgen, van vrienden, collega’s, familie tot hele rare mensen. Eerst gebruikte ik BlogSpot, maar uiteindelijk besloot ik een eigen pagina te beginnen om mijn blogleven verder te brengen. De afgelopen jaren schreef ik artikelen en interviews voor een Spaanse online krant. In de komende tijd zal ik ze allemaal op mijn website publiceren.
Zoals jullie allemaal weten, zijn alle titels van mijn berichten in het Nederlands en de teksten in het Engels, Valenciaans en Spaans. Soms staan er onder de foto’s stukjes gedichten of liedjes in het Duits. Ik hou zo veel van de Duitse taal, maar toch lukt het me niet om een bericht volledig in deze taal te schrijven. Maar (spannend moment): Tegenwoordig kan ik Nederlands spreken en schrijven!!!!! (applaus voor mij). Dus vanaf nu zal ik ook een Nederlandse versie van de tekst toevoegen.
Dus, in welk stadium van mijn leven bevind ik me nu? Ik ben net 30 geworden en terugverhuisd naar Spanje. Ik heb mijn droom verwezenlijkt: een huis midden in de heuvels met een enorm bos. Het voelt alsof ik als expat terug ben in mijn eigen land. Het is raar, ik weet het, maar zo voelt het. Mijn paspoort zegt Spaans, mijn hart zegt Nederlands en natuurlijk ben ik na een tijdje in het buitenland niet meer de persoon die ik was. En ik moet toegeven dat er veel dagen zijn waarop ik denk dat ik terug moet naar Nederland.
Sinds ik gestopt ben met schrijven, voelde ik dat er een deel van mezelf ontbrak. Ik heb vaak een datum vastgelegd om weer te gaan bloggen, maar die werd altijd uitgesteld. Misschien ben ik te perfectionistisch en waardeer ik deze blog te veel om er niet 100% voor te ga.
Nou, ik ben terug, ik ben thuis en vandaag lijkt het juiste moment om te schrijven.
SP: ¡Sí! Estoy de vuelta. En 2017, me mudé a los Países Bajos. Los primeros meses no me podría creer que estuviese ahí. Todo era tan nuevo, tan extraordinario que necesitaba ponerles palabras a mis propias experiencias. He de admitir que esto también era una manera de sentirme menos sola y mantener el contacto con mi antigua vida. Así fue como empezó mi blog en 2018.
Sin embargo, no me podría haber llegado a imaginar la cantidad de visitas que recibiría, desde amigos, compañeros, familiares hasta gente totalmente desconocida. Al principio usé BlogSpot, pero al final decidí tener mi propia página para continuar con mi vida bloguera. En los últimos años, he estado escribiendo artículos y entrevistas para un periódico digital español. Próximamente, los publicaré todos en mi sitio web.
Como ya sabéis, todos los títulos de mis entradas están en neerlandés y los textos en inglés, valenciano y español. A veces, debajo de las fotos hay fragmentos de poemas o canciones en alemán. Me encanta el alemán, pero aún no soy capaz de escribir un post completo en este idioma. Pero (momento de tensión): ¡¡¡Ahora puedo hablar y escribir en holandés!!! (Bravo). Así que, a partir de ahora, también añadiré una versión en holandés del texto.
¿En qué momento de mi vida me encuentro ahora mismo? Acabo de cumplir 30 años y volví a España. Cumplí mi sueño de tener una casa en medio de las montañas con un bosque inmenso. Me siento como si hubiera vuelto a mi país como una expatriada. Es raro, lo sé, pero así es como se siente. Mi pasaporte dice española, mi corazón dice holandesa y, por supuesto, después de vivir en el extranjero ya no soy la persona que era. Y también tengo que admitir que hay muchos días en los que pienso que debería volverme a los Países Bajos.
Desde que dejé de escribir, sentía que me faltaba un trozo de mí. Muchas veces fijaba una fecha para volver a escribir en mi blog, pero siempre se posponía. Quizás soy demasiado perfeccionista y aprecio demasiado este blog como para no darlo todo. Bueno, ya estoy de vuelta, estoy en casa y parece que hoy es el momento perfecto para escribir.
VL: Sí! He tornat. En 2017, em vaig mudar als Països Baixos. Els primers mesos no podia creure el que estava corregent, tot era tan nou, tan extraordinari que necessitava posar paraules a les meues experiències. He d’admetre que també era una manera de sentir-me menys sola i de mantenir-me en contacte amb la meua antiga vida. Així que sí, així és com va començar el meu blog el 2018.
No obstant això, no m’hauria pogut imaginar quantes visites obtindria, des d’amics, companys, familiars fins a gent molt aleatòria. Primer, vaig utilitzar BlogSpot, però al final vaig decidir tenir la meua pròpia pàgina per seguir amb la meua vida bloguera. En els darrers anys, he estat escrivint articles i entrevistes per a un diari digital espanyol. Prompte, els publicaré tots al meu lloc web.
Com tots sabeu, tots els títols de les meues entrades són en neerlandès i els textos són en anglès, valencià i castellà. De vegades, sota les fotos hi ha fragments de poemes o cançons en alemany. M’encanta l’alemany, però no sóc capaç d’escriure una entrada completament en aquesta llengua. Però, (moment de tensió): Avui dia puc parlar i escriure en neerlandès!!!!! (aplaudiments per a mi). Així que, a partir d’ara, també afegiré una versió neerlandesa del text.
Llavors, en quin moment de la meva vida em trobo ara mateix? Acabo de fer 30 anys, he tornat a Espanya. He aconseguit el meu somni de tenir una casa enmig dels turons amb un bosc enorme. Sento que he tornat al meu país com una expatriada. És estrany, ho sé, però és com em sento. El meu passaport diu espanyola, el meu cor diu neerlandesa i, per descomptat, després de viure a l’estranger ja no sóc la persona que era. I he d’admetre que hi ha molts dies en què penso que hauria de tornar a viure als Països Baixos.
Des que vaig deixar d’escriure, trobava a faltar una part de mi. Moltes vegades, vaig fixar una data per tornar a escriure al meu bloc, però sempre s’ajornava. Potser sóc massa perfeccionista i aprecio massa aquest bloc per no donar el 100% de mi.
Bé, ja he tornat, sóc a casa i el moment adequat per escriure sembla avui.
